Wikiprojekt:Nowicjusz/brudnopis/Asystent edycyjny/Szablon:Asystent edycyjny/brudnopis wikipedysty
Jerzy Konstanty Zwoliński (ur. 17 lipca[1] 1882 roku w Radomiu. zm. 11 października 1947 roku w Brzegu) – duchowny rzymskokatolicki, szambelan dworu papieskiego[2][3] [4]. Kapłan diecezji łucko-żytomierskiej, a następnie łuckiej. Kanonik honorowy ołycki[4]. Proboszcz parafii w Rożyszczach (1926-1934), dziekan łucki, dziekan berestecki, administrator parafii w Łobaczówce (1938), proboszcz parafii w Beresteczku (1934-1944). Kapelan Wojska Polskiego.
Biografia
Urodził się 17 lipca 1882 roku w Radomiu, jego ojcem był Stefan Zwoliński urzędnik Warszawskiej Izby Skarbowej[2]. Został ochrzczony 18 lutego 1883 roku, jego ojcem chrzestnym był Kazimierz Ichnowski (brat Michała Ichnowskiego)[1]. Święcenia kapłańskie przyjął w 1907 roku w Żytomierzu. W latach 1914 - 1916 pełnił funkcję członka komisji rewizyjnej Stowarzyszenia Samopomocy Kapłańskiej[5]. W roku 1914 był kapelanem katolickim w wojsku rosyjskim, przy sztabie generała Iwanowa na Wołyniu. W roku 1917 został kapelanem Wojska Polskiego przy korpusie gen. Dowbór-Muśnickiego w Bobrujsku. W lecie 1920 roku został kapelanem w Grupie Jazdy Ochotniczej majora Feliksa Jaworskiego. Brał udział w uderzeniu z nad Wieprza w sierpniu 1920 roku wchodząc na tyły wojsk bolszewickich idących na Warszawę. Miał on stopień ppłk i dyplom szambelana papieskiego[3] .
W roku 1926 został proboszczem parafii Przemienienia Pańskiego w Rożyszczach, gdzie dokończył budowę murowanego kościoła rozpoczętą w roku 1921 lub 1924 [trzeba sprawdzić] przez poprzedniego proboszcza, księdza Telesfora Kawczyńskiego. Od września 1929 roku w głównym ołtarzu rożyskiego kościoła czczony był cudowny wizerunek Pana Jezusa z Tarnorudy na Podolu[2]. W roku 1931 ksiądz biskup Stefan Walczykiewicz dokonał uroczystego poświęcenia nowo wzniesionego kościoła[6]. W roku 1934 został proboszczem parafii Trójcy Świętej w Beresteczku, jednocześnie stanął na czele dekanatu Beresteczko. W roku 1936 przystąpił do odrestaurowania kościoła na zewnątrz. W parafii pozostał do 1944 roku, był na czarnej liście do wywiezienia, ale dzięki miejscowym, wpływowym w Radzie Miejskiej Żydom, pozostał na miejscu[3] . Ksiądz Zwoliński należał do miejscowej elity, utrzymującej ze sobą stosunki towarzyskie, obok burmistrza należeli: hr. Raciborowski, rodzina Grabbów, do której należał majątek w pobliskim Naręczynie (Paweł Grabbe posiadał samochodu Ford.), o. Iwan Mikolski – najwyższy rangą w miasteczku duchowny prawosławny, nie dopuścił do spalenia przez banderowców zabytkowego kościoła św. Walentego[7], lekarze – dr Piotr Stefanowski i dr Jonasz Seiden (zginął w getcie) z żoną (popełniła samobójstwo), notariusz Aleksander Siła-Nowicki, kierownik szkoły powszechnej Rzechak i weterynarz[8] .
W czasie II wojny światowej ordynariusz łucki biskup Adolf Szelążek prosił ks. Jerzego Zwolińskiego by ten zajął się sprawą wyżywienia ks. Serafina Jarosiewicza, kapłana obrządku bizantyjsko-słowiańskiego. W odpowiedzi ks. Zwoliński w liście do kanclerza ks. Jana Szycha z lutego 1942 roku pisał o trudnościach „wykonania polecenia Pasterskiego”. W innym liście, do biskupa Adolfa Szelążka z sierpnia 1943 roku opisał atmosferę panującą w Beresteczku w tym czasie i wyraził pragnienie wyruszenia do krewnych na zachód, do Krakowa lub Warszawy. Diecezję łucką opuścił przymusowo w 1943 roku i do 1945 przebywał we Lwowie. W roku 1946 jako emeryt zamieszkał w Brzegu nad Odrą. Zmarł 11 października 1947 roku i został pochowany przez ks. prałata Dionizego Barana w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim. Nagrobek nie zachował się, został w roku 1976 usunięty.
Przypisy
- ↑ a b Data widniejąca w akcie chrztu "Poland, Radom Roman Catholic Church Books, 1587-1966," index and images, FamilySearch (accessed 05 Oct 2013), Kielce > Radom > Births (Akta urodzeń) 1882-1883 > image 310 of 494. Według świadectwa śmierci urodził się 2 czerwca 1882.
- ↑ a b c W Zielonce Pasłęckiej koło Olsztyna znajduje się siedemnastowieczny obraz Jezusa Miłosiernego, zwany inaczej Jezus Tułacz, Jezus z Tarnorudy na Podolu, fascynującą historię peregrynacji obrazu można przeczytać na stornie Pallotyńskiego biura "Peregrinus" Na desce przytwierdzonej do obrazu wypisano ręcznie trasę podróży: „We wrześniu R. P. 1929 obraz ten przewieziony z Krakowa do katedry łuckiej. W uroczystej procesji przeniesiony z łuckiej katedry do kościoła w Rożyszczach. Biskupem w diecezji łuckiej był wówczas ks. dr Adolf Szelążek. Proboszczem parafii rożyskiej ks. Zwoliński, szambelan dworu papieskiego”.
- ↑ a b c Mańkiewicz 2006 ↓.
- ↑ a b Beresteczko (parafia). Krzysztof Gargas. [dostęp 2014-06-09].
- ↑ Maria Dębowska. Z działalności Stowarzyszenia Samopomocy Kapłańskiej Łucko-Żytomierskiej i Kamienieckiej diecezji (1933–1936). „Przegląd Polsko - Polonijny”. brak numeru strony
- ↑ Ilustrowany Kuryer Codzienny. 1931, nr 305 (4 XI) str. 8
- ↑ Niedzielko 2007 ↓, s. 28.
- ↑ Kirschner 2010 ↓.
Bibliografia
- Józef Mańkiewicz: Beresteczko 1508-1958, dokumenty, relacje, wspomnienia. Krosno: Krośnieński Dom Kultury, 2006, s. 222. ISBN 83-89531-07-0. OCLC 750106651.
- Henryk Kirschner: Notatki wołyńskie. Kraków: Arcana, 2010, s. 268. ISBN 978-83-60940-570. OCLC 779548421.
- Romuald Niedzielko: Kresowa księga sprawiedliwych 1939–1945. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2007, s. 223, seria: Studia i materiały, tom 12. ISBN 978-83-60464-61-8.Sprawdź autora:1.
