Tadeusz Płaszewski: Różnice pomiędzy wersjami
sortowanie |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
== Autobiografia == | == Autobiografia == | ||
Urodziłem się dawno. Wojna trwała druga i do tego światowa, co wcale jednak Światowca ze mnie nie zrobiło. Wychowałem się właściwie na ulicy, albowiem wyrzucony zostałem po dwu dniach z przedszkola Caritasu za kompletny brak zainteresowania modlitwą i zabawami typu kółko graniaste. Ze szkoły podstawowej nie wyrzucono mnie z powodu małpiej łatwości rysowania kolorowych szlaczków w wypracowaniach z dowolnych przedmiotów, a w nich - towarzysza Stalina, Lenina też i Marksa oraz Engelsa, a nawet całej czwórki razem. Potem udało mi się zdać maturę i zamiast na ASP zostałem przez rodziców wysłany na architekturę albowiem inżynierem miałem zostać, a nie jakimś tam malarzem. Zacząłem więc studiować, tyle że architekturę cudnych studentek. Poszerzyłem te studia z czasem o studentki ASP, PWSM, PWST, w porywach UJ i AM. Studia trwały i trwały lat bodaj siedem. Wystaw w tym czasie (i potem również) robiłem sporo. Obsyłałem przeróżne konkursy u nas, w Czechosłowacji ówczesnej, a nawet w Moskwie, Rydze i Dreźnie. Z torbą pełną medali i wiedzą pozyskaną od mojego mistrza, Wacława Nowaka<ref name=":2">[http://www.fotoconnect.pl/index.php/baza-wiedzy/slownik-biograficzny-fotografow/waclaw-nowak/ Wacław Nowak] (ur. 1924 – zm. 1976) – ''W latach 1964-70 prowadził według własnej koncepcji wykłady i ćwiczenia z fotografii na Wydziale Form Przemysłowych na krakowskiej ASP. W swojej twórczości zajmował się przede wszystkim fotografią eksperymentalną, portretową i reportażową. Duży wpływ na fotografie Nowaka pozostawiły podróże zagraniczne, m.in. do Włoch, Brazylii, Francji. Twórczość Wacława Nowaka przypadła na okres przeobrażeń związanych z funkcją fotografii: odchodzenia od jej dokumentacyjnego traktowania, na rzecz eksperymentów i tzw. fotografii kreacyjnej.''</ref>, zastukałem w roku 1968 do bram Związku Polskich Artystów Fotografików i w czerwcu wręczono mi leg. nr 361<ref name=":1"> [http://www.zpaf.pl/pl/content/zpaf/czlonkowie_det.php/361/tadeusz,plaszewski/ Związek Polskich Artystów Fotografików]</ref>. Porzuciłem Politechnikę i zacząłem pracę zwykłego fotografa w biurze projektów, zajmującym się remontami krakowskich zabytków. Potem były Pracownie Konserwacji Zabytków, Państwowe Zbiory Zabytków na Wawelu, wreszcie Muzeum Narodowe w Krakowie. We wszystkich tych instytucjach fotografowałem piękne wytwory ludzkiego talentu. Teraz fotografuje wyłącznie piękno powstałe z miłości dwojga ludzi, najchętniej płci całkowicie odmiennej niż moja. Raczej pełnoletnie… No i czasami piszę bajki, niekoniecznie dla moich wnuków. | Urodziłem się dawno. Wojna trwała druga i do tego światowa, co wcale jednak Światowca ze mnie nie zrobiło. Wychowałem się właściwie na ulicy, albowiem wyrzucony zostałem po dwu dniach z przedszkola Caritasu za kompletny brak zainteresowania modlitwą i zabawami typu kółko graniaste. Ze szkoły podstawowej nie wyrzucono mnie z powodu małpiej łatwości rysowania kolorowych szlaczków w wypracowaniach z dowolnych przedmiotów, a w nich - towarzysza Stalina, Lenina też i Marksa oraz Engelsa, a nawet całej czwórki razem. Potem udało mi się zdać maturę<ref name="v-lo">[http://www.ics.uci.edu/~dan/genealogy/Krakow/other/k26.txt Spis absolwentów V LO w Krakowie]</ref> i zamiast na ASP zostałem przez rodziców wysłany na architekturę albowiem inżynierem miałem zostać, a nie jakimś tam malarzem. Zacząłem więc studiować, tyle że architekturę cudnych studentek. Poszerzyłem te studia z czasem o studentki ASP, PWSM, PWST, w porywach UJ i AM. Studia trwały i trwały lat bodaj siedem. Wystaw w tym czasie (i potem również) robiłem sporo. Obsyłałem przeróżne konkursy u nas, w Czechosłowacji ówczesnej, a nawet w Moskwie, Rydze i Dreźnie. Z torbą pełną medali i wiedzą pozyskaną od mojego mistrza, Wacława Nowaka<ref name=":2">[http://www.fotoconnect.pl/index.php/baza-wiedzy/slownik-biograficzny-fotografow/waclaw-nowak/ Wacław Nowak] (ur. 1924 – zm. 1976) – ''W latach 1964-70 prowadził według własnej koncepcji wykłady i ćwiczenia z fotografii na Wydziale Form Przemysłowych na krakowskiej ASP. W swojej twórczości zajmował się przede wszystkim fotografią eksperymentalną, portretową i reportażową. Duży wpływ na fotografie Nowaka pozostawiły podróże zagraniczne, m.in. do Włoch, Brazylii, Francji. Twórczość Wacława Nowaka przypadła na okres przeobrażeń związanych z funkcją fotografii: odchodzenia od jej dokumentacyjnego traktowania, na rzecz eksperymentów i tzw. fotografii kreacyjnej.''</ref>, zastukałem w roku 1968 do bram Związku Polskich Artystów Fotografików i w czerwcu wręczono mi leg. nr 361<ref name=":1"> [http://www.zpaf.pl/pl/content/zpaf/czlonkowie_det.php/361/tadeusz,plaszewski/ Związek Polskich Artystów Fotografików]</ref>. Porzuciłem Politechnikę i zacząłem pracę zwykłego fotografa w biurze projektów, zajmującym się remontami krakowskich zabytków. Potem były Pracownie Konserwacji Zabytków, Państwowe Zbiory Zabytków na Wawelu, wreszcie Muzeum Narodowe w Krakowie. We wszystkich tych instytucjach fotografowałem piękne wytwory ludzkiego talentu. Teraz fotografuje wyłącznie piękno powstałe z miłości dwojga ludzi, najchętniej płci całkowicie odmiennej niż moja. Raczej pełnoletnie… No i czasami piszę bajki, niekoniecznie dla moich wnuków. | ||
<gallery> | <gallery> | ||
Wersja z 10:24, 4 sie 2014
Tadeusz Płaszewski (ur. 27 lipca 1942 roku w Krakowie - zm. 4 grudnia 2010 w Krakowie) - artysta fotografik, architekt. Absolwent V LO w Krakowie.
Autobiografia
Urodziłem się dawno. Wojna trwała druga i do tego światowa, co wcale jednak Światowca ze mnie nie zrobiło. Wychowałem się właściwie na ulicy, albowiem wyrzucony zostałem po dwu dniach z przedszkola Caritasu za kompletny brak zainteresowania modlitwą i zabawami typu kółko graniaste. Ze szkoły podstawowej nie wyrzucono mnie z powodu małpiej łatwości rysowania kolorowych szlaczków w wypracowaniach z dowolnych przedmiotów, a w nich - towarzysza Stalina, Lenina też i Marksa oraz Engelsa, a nawet całej czwórki razem. Potem udało mi się zdać maturę[1] i zamiast na ASP zostałem przez rodziców wysłany na architekturę albowiem inżynierem miałem zostać, a nie jakimś tam malarzem. Zacząłem więc studiować, tyle że architekturę cudnych studentek. Poszerzyłem te studia z czasem o studentki ASP, PWSM, PWST, w porywach UJ i AM. Studia trwały i trwały lat bodaj siedem. Wystaw w tym czasie (i potem również) robiłem sporo. Obsyłałem przeróżne konkursy u nas, w Czechosłowacji ówczesnej, a nawet w Moskwie, Rydze i Dreźnie. Z torbą pełną medali i wiedzą pozyskaną od mojego mistrza, Wacława Nowaka[2], zastukałem w roku 1968 do bram Związku Polskich Artystów Fotografików i w czerwcu wręczono mi leg. nr 361[3]. Porzuciłem Politechnikę i zacząłem pracę zwykłego fotografa w biurze projektów, zajmującym się remontami krakowskich zabytków. Potem były Pracownie Konserwacji Zabytków, Państwowe Zbiory Zabytków na Wawelu, wreszcie Muzeum Narodowe w Krakowie. We wszystkich tych instytucjach fotografowałem piękne wytwory ludzkiego talentu. Teraz fotografuje wyłącznie piękno powstałe z miłości dwojga ludzi, najchętniej płci całkowicie odmiennej niż moja. Raczej pełnoletnie… No i czasami piszę bajki, niekoniecznie dla moich wnuków.
Przypisy
- ↑ Spis absolwentów V LO w Krakowie
- ↑ Wacław Nowak (ur. 1924 – zm. 1976) – W latach 1964-70 prowadził według własnej koncepcji wykłady i ćwiczenia z fotografii na Wydziale Form Przemysłowych na krakowskiej ASP. W swojej twórczości zajmował się przede wszystkim fotografią eksperymentalną, portretową i reportażową. Duży wpływ na fotografie Nowaka pozostawiły podróże zagraniczne, m.in. do Włoch, Brazylii, Francji. Twórczość Wacława Nowaka przypadła na okres przeobrażeń związanych z funkcją fotografii: odchodzenia od jej dokumentacyjnego traktowania, na rzecz eksperymentów i tzw. fotografii kreacyjnej.
- ↑ Związek Polskich Artystów Fotografików
Genealogia
Wydarzenia: Tadeusz Płaszewski. Drzewo genealogiczne: Tadeusz Płaszewski.