Drzewo genealogiczne Bajkowscy

Urodził się w Częstochowie. Od 1834 roku uczęszczał do Warszawskiej Szkoły Rabinów, następnie pracował w szlifierni optycznej Mateusza Ottona Bachmanna przy ulicy Podwale 22. Od 1844 roku zarządzał zakładem, a w 1845 stał się jego właścicielem. Przez pewien czas zakład mieścił się w pałacu Paca, potem przy tej samej ulicy, ale pod adresem Miodowa 4. W 1847 roku Pik otrzymał tytuł honorowego optyka i mechanika Warszawy.

W 1845 roku ożenił się z Marią z domu Rozen, z którą miał trzech synów (Michała, Felicjana i Seweryna) oraz dwie córki. W 1855 odbył podróż po krajach europejskich. W 1871 przyznano mu tytuł dostawcy Uniwersytetu Warszawskiego. Publikował w Gazecie Lekarskiej; pod pseudonimem "Optyk miasta Warszawy" wydał broszurę "O probierzu stumiarowym do wódek i spirytusu" (Warszawa, 1865).

Zmarł 11 stycznia 1897 roku w Warszawie, pochowany został na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 26, rząd 11)[1][2]. Julian Tuwim napisał o nim kuplet "Staroświecki optyk"[3]. Według Antoniego Słonimskiego pierwszą żoną Pika była ciotka Słonimskiego, po drugim mężu Sobieszczańska. Słonimski w Alfabecie wspomnień przytacza warszawską plotkę, która mówiła o rzekomym romansie pani Pikowej z będącym w Warszawie przejazdem szachem perskim; żart krążący po stolicy mówił, że "serce Pikowej pika, ale nie dla Pika"[4].